Gisteren zette ik mijn kerstboom.
Op 26 december.
Dat is wat laat, natuurlijk.
Maar eerder lukte het niet.
Er was de eerste schrijverseditie van Pure Verhalen die mijn aandacht vroeg. Er waren inspirerende babbels met collega’s, fijne vragen van klanten en zoveel ideeën over mijn aanbod voor solo-ondernemers. Er was de zieke jongste zoon die eerst bronchitis, daarna buikgriep kreeg. Er waren pakjes te kopen voor heerlijke neefjes en nichtjes, voor zorgzame ouders en andere mensen dicht bij ons. Er was onze jaarlijkse vierdaagse met familie in de Ardennen.
Die kerstboom kon er niet meer bij.
Vroeger zou ik dat mezelf ontzettend kwalijk hebben genomen. Want de boom hoort er voor Kerst te staan. Toch?
Niet dit jaar. Het lukte niet eerder. Punt. In de drukte die er was, had ik mezelf immers beloofd om rust te vinden. Genoeg te slapen. Af en toe wat te schrijven. Ik gunde mezelf de stilte, tussen alle gedoe in. En ja, dat betekende dat de kerstboom even te wachten had.
Ik word er steeds beter in, in mezelf vergeven dat de dingen niet lopen zoals gepland. In zien dat ik wel mijn best doe, dat ik geef wat ik kan. En dat de context mee bepaalt of ik mijn doel behaal of niet. Ik hoef niet langer het onmogelijke te kunnen.
Ook bij het schrijven mag je het idee omarmen dat jij je best doet, de stappen zet die je te zetten hebt. Het is een inzicht dat kan helpen om de ideeën te laten rijpen, om woorden op papier te krijgen, om alvast een eerste structuur aan te brengen. Jij doet jouw stuk. Welk jouw context ook is.
Daarover gaat dit TED-filmpje van Elizabeth Gilbert. Ik raad het je van harte aan, het zijn twintig welbestede minuten.
En moest je nog meer inspiratie willen, dan nodig ik je graag uit op twee bonusedities van de schrijfsessie ‘Schrijf je eigen verhaal’. Vanavond om 20u is er een eerste kans, volgende week donderdag 2 januari om 20u een tweede.
Hier kan je je plekje reserveren: http://auryninspireert.be/schrijf-je-eigen-verhaal/
Want een nieuw jaar is als een nieuw verhaal dat je mag gaan schrijven, toch?