“Waar haalde je de kracht vandaan om de sprong te wagen richting jouw droom?”
Het is een vraag die me de voorbije maanden meermaals werd gesteld. Per mail, als reactie op een nieuwsbrief. Of in één van de schrijfsessies.
Het antwoord dat ik meestal geef, is nogal ontnuchterend.
Ja, er is de kracht die ik gevonden heb toen het enkele jaren geleden echt niet goed met me ging. Tijdens mijn herstel van een postpartumdepressie vond ik het genoeg geweest met leven volgens andermans normen. Besefte ik dat mijn dromen even waardevol zijn als die van een ander, en dat ik mag proberen ze waar te maken.
En tegelijk is dat allemaal zo relatief.
Want een sprong wagen richting droom gaat niet zonder angst. Verder bouwen aan diezelfde droom ook niet.
Met andere woorden: de angst die me ooit tegenhield om de sprong te wagen, komt nog steeds regelmatig op bezoek. Dan voel ik me in het beste geval ongemakkelijk. ?
Alleen laat ik me niet meer tegenhouden. Want ik weet ondertussen dat het niet bestaat, de moed die zonder angst komt.
Dus ja, ik durf mezelf zichtbaar maken in mijn zaak. Ik creëer mijn eigen opleidingen en workshops en maak eindelijk tijd voor die twintig jaar oude droom van poëzie schrijven. Dat voelt heerlijk. En het is ontzettend spannend tegelijk.
De vraag is dus niet: waar haal je de kracht? De juiste vraag is: wie zit aan het stuur? Is het je creativiteit of je angst?
Enkele dagen geleden zat deze in mijn mailbox. Het is een fragment van de fantastische Selah Sue in Winteruur op Canvas.
Selah Sue leest voor uit Big Magic van Elizabeth Gilbert. (Yep, dat is dezelfde Elizabeth Gilbert van wie ik een week geleden nog de TED-talk deelde!)
“Beste angst, creativiteit en ik staan op het punt samen op reis te gaan. Ik begrijp dat jij met ons meegaat. Je gaat namelijk altijd mee.
Ik ben me ervan bewust dat jij van mening bent dat je een belangrijke taak in mijn leven hebt en dat je die taak serieus opvat. Die taak bestaat er blijkbaar uit dat je moet zorgen dat ik, zodra ik op het punt sta iets interessants te gaan doen, volslagen in paniek raak.
En ik moet zeggen dat je je werkelijk uitstekend van je taak kwijt. Dus ga er vooral mee door als je denkt dat dat nodig is. In dit voertuig is plaats genoeg voor ons allemaal, dus maak het je gemakkelijk, maar onthoud goed: creativiteit en ik zijn de enigen die gedurende de hele reis beslissingen nemen.
En dan vertrekken we – creativiteit, angst en ik – voor altijd zij aan zij aan zij, en begeven we ons wederom op het angstaanjagende, maar geweldige terrein van de onzekere uitkomst.”
Hoe heerlijk is het om zo’n filmpjes en tekstfragmenten te mogen ontvangen van klanten. ? Dit fragment vertelt helemaal hoe ik het zelf ook ervaar.
Met veel plezier deel ik het daarom op mijn beurt hier.
Want we staan aan een nieuw begin, en wellicht heb jij dromen voor 2020.
Ik wens je een mooie rit toe, dit jaar.
Kies je chauffeur zorgvuldig. ❤️