Wat raakt jou?
Wat vind jij ontzettend mooi?
Waarvan krijgt jouw lichaam het warm?
Wanneer voel jij ongelooflijk veel goesting om de dag aan te vangen?
Wat doet je in elkaar krimpen? En waarvan voel jij je openen?
Voor wie wil schrijven, is die informatie van onschatbare waarde. Want hoe preciezer jij weet wat jou raakt, hoe dichter je komt bij een onderwerp waar jij iets mee kan.
Dus ga eens observeren. Wees nieuwsgierig naar jezelf en naar de buitenwereld. Welke informatie geeft je lichaam je wanneer je naar kunst kijkt, wanneer je je omgeving in je opneemt, wanneer je het nieuws volgt?
Enkele dagen geleden hoorde ik de getuigenis van een Italiaanse verpleegster. Ze vertelde over de toestanden op de spoeddienst, over hoe de hulpdiensten moesten beslissen over wie wel, en wie niet zou verzorgd worden. Het ging over beslissingen van leven en dood.
Het raakte me diep.
Het idee dat mensen boven de tachtig er niet meer terechtkunnen op spoed wegens capaciteitstekort, vind ik zwaar om dragen. Uiteraard raakte dat inhoudelijke aspect me in elke vezel.
Toch was er nog meer. De stem van de vrouw raakte me op een andere manier dan het strakke nieuwsfeit an sich. Haar timbre, waarin ik zowel haar zuiderse temperament hoorde als haar vermoeidheid. Haar Italiaanse staccato dat zachter werd door de zucht die met elk woord meekwam. Het moment waarop haar stem stokte, ze dan toch doorpraatte en hoorbaar haar tranen niet kon tegenhouden. De zachte beslistheid waarmee ze opriep om thuis te blijven. Telkens wanneer ik het fragment opnieuw hoor, voel ik een diep verdriet opwellen. Groter en zachter dan de angst die ik voel bij het nieuwsfeit alleen.
En dat is interessant. Want door aanwezig te blijven bij die details, kan ik schrijven over dit onderwerp. Raak schrijven. Nu, of later. Zonder te verdrinken in het Meer Der Clichés.
Laat je dus raken.
Kijk niet weg.
Voel wat het met je doet.
Bewaar het.
Wat je daaruit leert, is een kadootje voor jouw teksten.
Waardoor jouw teksten op hun beurt een kadootje kunnen zijn voor de wereld.
Dat kunnen we goed gebruiken.
PS: Een fijn idee om rake observaties te bewaren komt van Austin Kleon. In zijn kleine, fijne boekje ‘Steal like an artist’ vertelt hij over de knipselmap. Dat kan een digitale map zijn, een schrift of een heuse archiefkast. Wat jij verkiest.
Austin raadt aan om je knipselmap te vullen met je favoriete passages uit boeken, je gedachten en observaties, toevallige gesprekken. Want hoe meer goede ideeën je verzamelt, hoe meer je teksten door die goede ideeën beïnvloed zullen worden. Jouw knipselmap is een archief waarmee jij rake observaties weer kan ophalen wanneer je inspiratie zoekt.
Dit is de tweede blog van een reeks over hoe we onze creativiteit kunnen ontginnen in tijden van coronavirus. Eerder verscheen al De vraag. Na deze blog verschenen ook nog Play time en Stel je eens voor dat fouten maken mag.